Talloze optimisten, splashes en lasers staan met wapperende zeilen aan de kant van het meer de Belterwiede te wachten op hun beurt om te water worden gelaten. Overal zijn ouders druk in de weer om boot en kind zeilklaar te maken. De lijntjes en trim worden een laatste keer gecontroleerd, kinderen hijsen zich in wetsuits, droogpak en/of windstoppers en tonnetjes met water en drinken gevuld. Met vereende krachten worden de bootjes één voor één te water gelaten en de kinderen uitgezwaaid. Vol bewondering kijken we toe hoe de kinderen moeiteloos zigzaggend tussen elkaar door zeilen naar de startlijn.
Voor de eerste keer staan wij met onze zoon (Perrin) en zijn opgetuigde optimist (zeilnummer 1745) tussen al deze drukte. Als één van de laatsten wordt ook zijn bootje te water gelaten en zeilt hij zonder schroom achter de andere optimisten aan. Een typisch geval van ouders die het spannender vinden dan het kind zelf.
Afgelopen weekend heeft Perrin voor het eerst deelgenomen aan een CombiNoord zeilwedstrijd georganiseerd door Jeugdwedstrijdzeilen Noord en het was een fantastische ervaring. Hoewel hij zelf nog maar een keer of vier gezeild had in een optimist hebben we, op aanraden van een aantal ouders en trainers bij Zeilvereniging Schildmeer, Perrin ingeschreven voor de Combi’s in Belterwiede en Langweer. Hiervan zou hij heel veel kunnen leren en het zou een leuke ervaring zijn voor zowel ouders als kind. Eén ouder omschreef de omgang van ouders en trainers onderling tijdens de Combi weekenden zelfs als een warm bad.
En zo hebben we het zelf ook ervaren. Perrin werd fantastisch opgevangen en begeleid door de trainers en andere, meer ervaren, kinderen. En wij als ouders werden van alle kanten geholpen door andere (wildvreemde) ouders. Toen Perrin’s boot tijdens de tweede zeilwedstrijd een aantal boutjes van zijn roerbeslag was verloren kwam prompt een trainer aanzetten met nieuwe boutjes, haalde de ene ouder een complete gereedschapskoffer uit de auto en hielp een andere ouder met het vastzetten van het beslag.
Door de goede weersomstandigheden zijn alle zes wedstrijden gezeild en heeft Perrin uren aan zeilervaring kunnen opdoen. Door de voor- en nabesprekingen en aanwijzingen van de trainers tijdens de wedstrijden ging hij gedurende het weekend steeds beter zeilen. We hebben met open mond staan kijken (de C klasse optimisten zeilden dicht onder de wal) hoe hij zonder een kik te geven zich tussen de circa 35 kris kras door elkaar zeilende optimisten begaf. Perrin kwam na elke sessie grijnzend van het water af en hij kan niet wachten tot hij weer het water op mag.
Het lijkt er sterk op dat wij de komende jaren een aantal weekenden per jaar gezellig langs de waterkant van de noord Nederlandse meren zullen bivakkeren. Wat een straf.